Stalen ros

Dag Stalen Ros,

Weet je het nog, toen we elkaar voor het eerst zagen? Jij was al jaren niet meer buiten geweest; ik had nog nooit op zo'n machien gezeten. Ik bracht je naar je garagist die je helemaal scherp stelde, en daarna reed ik voor het eerst met je naar huis.

Ik moest wel even je zadel laten uithollen, omdat je best wel hoog was (of ik klein?), maar met wat aanpassing van beide kanten konden we het best goed met elkaar vinden.

Je pittige karakter, je oer-degelijke motor, je head-turning looks. En, sinds je dat gat in je uitlaat had laten roesten, kon helemaal niemand je nog negeren. Samen scheurden we langs Vlaamse wegen.

Je kent vast die bocht nog, in Baaigem, waar we elke dag net dat ietsje sneller (en dieper) gingen, tot op het punt dat ik dacht dat we nu toch in die gracht moest belanden. Toch deden we dat niet.

Ik nam je zelfs mee naar Parijs, om daar wat halsbrekende toeren uit te halen. Maar telkens kwamen we veilig thuis, zij het soms een dagje later.

Vaak reden we met z'n twee, maar soms nam je ook nog een derde mee. Je zal er ook vast wel voor wat tussen gezeten hebben dat sommige van die passagiers me ook na de rit vergezelden. Je gedroeg je steeds als een echte bro; bedankt daarvoor!

Soms had je kuren. Toen je alternator kapot ging, in het centrum van Gent, en ik je tevergeefs in gang probeerde lopen... Daar heb ik me nogal eens belachelijk gemaakt, he.

Het spijt me, Ros, dat ik je zo heb laten verloederen de laatste jaren. Het is vast ook een beetje de schuld van m'n nieuwe(re) Mazda MX5 NA. Daarmee kon ik in de regen rijden zonder nat te worden.

Ik had vast moeten ingrijpen toen er mos op je zadel begon te groeien. Ik had je vast beter moeten soigneren. Ik had je misschien in een garage moeten zetten, met laken over je. Maar ik liet je buiten staan.

Vandaag heb ik je verkocht. Vandaag werd je op een remorque geduwd en reed je terug naar Limburg, waar ik je zeven jaar geleden ook oppikte. Hopelijk zorgt je nieuwe eigenaar beter voor je.

Liefste Ros, liefste Suzuki GSX750e van bouwjaar 1982, het ga je goed.

Dat je nog veel kilometers mag koersen.

Met liefde,
Daan

Prutser

"Kom, toe. Drink nog ééntje." Ik zei het omdat de eenzaamheid van m'n eigen bed niet onder ogen wou zien. "'t Is nog vroeg. Ze is vast nog aan het lezen." Mijn tegenkandidaat zat, over het glas gebogen, voor zich uit te staren. "Ge ligt toch zeker niet onder de sloef?"

Jan keek op van het staren.
- "Je snapt het niet, Daan".
"Wat snap ik niet?"
- "Het leven, jong."
Ik dronk een slok gin-tonic.

"Snap jij het leven dan wel, vriend?"
Nu was het Jan die een slok van zijn pils nam.
- "Mijn vrouw praat tenminste nog met mij."

Ik dronk een grote slok gin-tonic.

"Weet je, Jan. Ik kan het misschien gewoon niet aanvaarden."
Jan keek me aan, met glazige ogen.
- "Wat kan je niet aanvaarden?"
"Dat ik een klootzak ben."
Jan knikte.

- "Wil je dan geen klootzak zijn?"
Nog een slok.
"Ik denk het niet."
- "Waarom ben je het dan?"

Ik dacht na. Was ik het wel?
Ik dronk beter nog een slok tonic-gin.

"Wat is een klootzak, Jan?"
Jan dacht na.
- "Een loser." zei Jan.
Ik dacht na. Ik dronk gin.
"Precies." zei ik, kordaat.

We dronken in stilte.

"Weet je, Jan?"
Hij keek me aan.
"Ik heb het gehad."
- "Met wat?"
"Met loser zijn." "Wat ga je er aan doen?"
Ik zuchtte.

"Klootzak worden, zeker?"
Jan schudde zijn hoofd.
- "Dat is nou net het probleem, Daan."
"Wat dan?"
- "Het lijkt soms alsof je een klootzak wilt worden."

Ik schudde mijn hoofd.
"Wat wil je dat ik word, Jan?"
- "Geen klootzak?"

Ik zuchte.
"Ik voel me geen klootzak."

Dit keer schudde Jan zijn hoofd.
- "Wees er dan geen."

"Weet je, Jan?" vroeg ik, "dat is misschien precies wat ik bedoel."
- "Hoezo?"
"Je lijkt er van uit dat ik een klootzak ben."
Jan knikte. - "Dat ben je ook."
"Waarom zou ik dan veranderen?"

Jan keek dom voor zich uit.
- "Om niemand nog langer pijn te doen?"
Ik dronk gin-tonic.
"Doe ik je nu pijn?"
Jan dacht na. - "Niet echt."
"En gisteren?"
- "Ook niet" gaf Jan schoorvoetend toe.
"Waarom noem je me dan een klootzak?"

Jan dronk pils.
- "Tja, vroeger was je toch best een klootzak, niet?"
Ik zuchtte. "Kende je me dan zo goed?"
Jan schudde zijn hoofd.
- "Nee, maar ik denk wel dat je een klootzak was."

Ik dronk gin.
Ik dacht.

"Weet je, Jan?"
Jan zweeg.
"Als ik mijn verleden toch nooit kan inhalen, kan ik me er maar beter naar gedragen."

Jan zuchtte.
- "Weet je, Daan?"
Ik zweeg.
- "Doe gewoon wat je wilt.

Hij die wacht

Liefste,

Je vroeg me waarom ik niets over je schreef. Het eigenlijke antwoord is dat ik niet weet waarom ik nooit over je schrijf. Ik heb er eigenlijk ook even over proberen nadenken. Het antwoord is dat ik het niet weet. Ik heb het best druk. Ik denk over toekomsten. Ik denk over morgen. Ik denk over volgende week. Ik denk over hoe ik in godsnaam mijn afbetaling van volgende week ga afbetalen. En ook soms over jou. Wel, vaak. Maar gewoon niet zo héél vaak.

Weet je wat 't is, liefste? Ik heb geleefde liefde en pijn te verenigen. Liefde (of wanhoop, eerder) kan niet bestaan zonder pijn. En dat is waarom ik jou niet wanhoop. Ergens diep in de gedrochten van m'n gedachten betekent dat ook dat ik jou niet lief. Maar ik hoop dat dit duister deel van m'n gedachten zich vergist.

Het heeft best wel wat destructiefs, die manier van denken van mij. 't Is niet dat ik je niet begeer; ik zou door 't vuur gaan voor je. Maar wat betekent dan, door 't vuur gaan? Op het internet valt immers te lezen dat men, met voldoende snelheid, eenvoudigweg over hete kolen kan lopen. En dat is meestal tijdens team building events...

Heb ik je dan minder lief? Nee, je hebt me enkel nog niet gekwetst. Dat komt nog. Dat beloof ik me. Mogelijk kwets ik jou tegelijkertijd. Dan ben ik helaas nog niet zeker.

Hoe is 't nog met je?
- Goed.
Cool.

Misschien moet ik vooral maar even met mezelf leren leven.

Veel liefs,
Daan.

"Wat is het dan dat je zoekt?" vroeg ze.
Ik glimlachte.
- "Zoek ik dan wat?"
Ze leek even na te denken.
"Zo lijk je wel."
Ik zuchtte.
- "Ik denk niet dat ik iets zoek."
Ik was bang te verdrinken in haar ogen.
"Waarom stuur je me dan berichten?"
Haar zelfingenomen grijns was nog niet veranderd.
Ik glimlachte terug, maar begreep niet wat er te grijnzen valt.
- "Ik mis je soms."
Haar grijns veranderde in een glimlach.
Ze bleef even stil.
"Ik jou ook, ... soms."
- "Ja, ik ook soms."

Ze nipte aan haar cava.
Vroeger dronk ze nooit cava.

"Vind je 't niet vreemd, Daan?"
- "Wat?"
"Dat je me nog mist?"
Ik dacht.
- "Goh, missen."
"Dat zei je net."
- "Misschien mis ik het jonger zijn?"
Ik nipte van m'n pintje.
Ik wenste dat ze ook nog steeds een pintje dronk.

57%

Ik kwam het meisje waar ik voor vijf jaar de liefde mee bedreef, op okcupid terug gevonden. We matchen voor 57%. Mijn analytisch brein vervormt dit tot een verklaring waarom we niet langer de liefde bedrijven.

Bummer.

Blijf je slapen?

Wil je me even vasthouden? Ik ben namelijk bang. Doodsbang, mag je gerust zeggen. Dat gaat over als je me vasthoudt. Of toch voor eventjes, want als je terug weg gaat dan wordt ik vast weer bang. Maar dan kom je gewoon terug, toch?

Ze had haar hoofd in mijn schoot gelegd terwijl we naar de voetbal zaten te kijken. Hij keek voor haar en zij keek omdat ze niets beters te doen had. Hij dronk wijn en zij had ergens nog een half pintje open staan. Hij geeuwde. Zij draaide haar hoofd zodat ze naar hem kon kijken. Ze glimlachte. Hij glimlachte terug.

Blijf je vannacht bij me? Ik heb het bed al opgemaakt. De lakens zijn proper en ruiken fris. Ik heb ook een extra dekentje klaargelegd, voor als je het koud zou krijgen. Het is immers nog pas maart, het kan nog koud zijn.

Hij legde zijn hand op haar zij en aaide haar rug. Zij sloot haar ogen en genoot van zijn aanraking, maar dat kon hij niet zien. Er scoorde iemand, maar zij reageerde niet.

Ik zal je de hele nacht omarmen en je morgen koffie brengen, als je dat wilt. Nee, we hoeven niet te vrijen. Ik wil gewoon niet alleen zijn, want als ik alleen ben komen de gedachten terug. Dan denk ik weer aan Haar en hoe Zij nu niet meer aan mij denkt.

Hij zat eigenlijk gewoon voor zich uit te staren, terwijl zijn hand langzaam langs haar lijfje ging. Ze spon niet; niet alle meisjes spinnen - dat had hij ondertussen wel geleerd. Sommigen sponnen echter wel, maar naar die meisjes besloot hij niet langer op zoek te gaan.

Toe, blijf. Ik beloof niet meer over Haar te spreken. Ik zal lief zijn voor jou. Ik zal in je oor fluisteren dat alles goed komt en dat ik je graag zie en dat je mijn wereld bent. Ik kan erg overtuigend liegen, liefste; ik heb geoefend.

Ze draaide haar hoofd en keek hem aan. Ze rechte zich op, terwijl ze in zijn ogen bleef kijken. Ze kuste hem zacht. "Ik zie je graag" fluisterde ze. "Ik jou ook" loog hij.

Goeie morgen, wil je koffie?

My brain is an asshole

Hi,

Waking up from a dream so vivid you're lost between worlds for a few minutes. Why now dream about you?

You smiled at me and you told me things I didn't really wanted to hear; how he cried out when he came and how he held you when you were sleeping...

I'm sure you're not the woman I remember. I have pages written about how much I've hated you during those days. But all that has been forgotten, replaced by an image that cannot be fullfilled by any woman alive.

Stupid dream. I hadn't even thought about you in weeks and you have the nerve to drop in unannounced?

Next time bring wine.

With love,
Daan.