Hij bekeek de kaart. Hij zou wat lichts bestellen. Hij had buikpijn, zoals gewoonlijk op een eerste date. Niet dat hij wat verwachtte. Maar toch had hij buikpijn. Zijn hoofd had geen verwachten, maar zijn maag wel. Hij grijnsde bij die gedachte.
Ze zocht de ribbetjes. Ze had zin in vlees. En hij betaalde, dat was één van de afspraken geweest. Ze vond de ribbetjes. Niet het duurste van de kaart. Gohja, ze had er zin in. En wijn. Daar had ze ook zin. Dat zou er wel bij smaken. Rode wijn. Ze keek op.
"Heb jij de wijnkaart?" vroeg ze.
Hij keek even rond. Zoutvat, pepervat, servieten. Geen wijnkaart.
Hij draaide z'n kaart om.
- "Ha, hier. Op de achterkant."
Ze glimlachte en dook de kaart weer in.
Hij keek naar haar. Ze had haar haar kort gelaten. Hij vond het mooier lang. Ze had ook haar nagels gelakt. Hij vond ze mooier naturel. En haar make-up was eigenlijk ook een beetje mislukt. Hij vroeg zich af of ze ouder geworden was...
"Ik ga de ribbetjes nemen." zei ze.
- "Ok. Ik, euh..."
Hij probeerde zich te concentreren op de kaart.
- "Ik neem de risotto."
Hij wist niet wat risotto was.
Het stond prominent waar zijn ogen gevallen waren.
"Drink je wijn?"
Hij knikte.
- "Waarom niet. Nemen we een fles?"
Ze keek bedenkelijk.
"Nee, laten we een halve fles nemen."
Hij knikte.
De ober nam hun bestelling op.
"Zo." zei ze.
"Hoe gaat het met je?"
- "Goh." zei hij.
- "Dat gaat. Druk hé."
"Werk?"
- "Ja. Massas werk."
"Maar 't is wel plezant werk?"
- "Goh. Ja. Valt wel mee."
"Uhu."
Ze speelde met haar vork.
- "Euh, en met jou?"
"Goed!" zei ze.
Ze grijnsde.
Hij begreep de grijns niet.
- "Nog steeds hetzelfde werk?"
"Yep. Het gaat goed."
- "Vind je 't leuk?"
"Ja, ontzettend! Leuke collega's."
- "Da's belangrijk."
De ober kwam het karafje wijn brengen.
Zij schonk in.
- "En wat houdt het nu eigenlijk in, je job?"
Ze legde uit wat haar job in hield.
Hij zat aan een volgende vraag te denken.
De conversatie mocht niet stilvallen.
En het moest licht blijven.
Klootzak, dacht hij, hou het nu licht.
Was ze echt zoveel veranderd? Haar stem nam hem wel terug naar vroeger. Ook het gevoel dat hij deed alsof hij luisterde, kwam meteen mee. Hij knikte, zonder echt te weten waarom hij knikte. Hij probeerde in ieder geval het oogcontact te bewaren. Die kijkers, dat had hem toch steeds zo ongelofelijk aangetrokken... Die diepe, blauwe kijkers waarin hij leek te verdwalen...
De ober bracht het eten.
Het hare zag er lekker uit.
"Ik wist niet dat je dat lekker vond, risotto."
Hij wist opslag dat hij dat niet lekker zou vinden.
- "Soms eens, als afwisseling" grijnsde hij.
"Hm, had ik niet van je verwacht."
Hij keek naar haar handen.
Hij vroeg zich af of ze haar vork en mes nog steeds tussen elke hap wisselde.
Snijden met rechts, prikken met rechts. Alles met rechts.
"De ribbetjes zien er in ieder geval ongelofelijk lekker uit."
Hij knikte.
Ze sneed de ribbetjes met rechts.
- "Hoe gaat het met de katjes?" vroeg hij.
Hij porde wat in z'n risotto.
Hij stak een hap in z'n mond.
Hij vond dat risotto weinig smaak had.
"Goed. Ze doen het goed. Ze hebben zich goed aangepast."
De verdomde katten. Hij zou nooit toegeven dat hij die klotebeesten eigenlijk ook best miste.
- "Is die dikke nog steeds zo dik?"
"Yep, nog steeds. Slapen en eten."
- "Eat, sleep, rave, repeat" zei hij.
"Wat?"
- "Niets. Een liedje."
"Hm. Ken ik niet."
Ze wisselde.
Ze nam de vork in haar rechter hand om een stuk aardappel op te prikken.
Hij grijnsde.
"Waarom grijns je?"
- "Niets. Je vork."
"Hoezo?"
- "Dat je nog steeds wisselt."
Ze glimlachte flauwtjes.
"Yep."
Ze aten.
Zij praatte.
Hij dronk.
Zij bestelde nog een karafje.
Hij had z'n halve risotto laten staan.
De ober had alles meegenomen.
Er bleven nog enkel twee glazen wijn.
En zij werd stil.
Hij bleef stil.
"Weet je" zei ze.
Ze stopte.
- "Hm?"
"Laat maar."
Hij wou niet doorvragen.
Ze keek naar haar horloge.
"Ik moet gaan." zei ze.
- "Ok" zei hij.
Hij betaalde.
Ze stelden zicht recht en gingen naar buiten.
Ze kuste hem op de wang.
"Ik vond het leuk je nog eens te zien."
- "Ik vond het ook leuk."
Ze stapten even dezelfde richting uit.
- "Wat doe je morgen?" vroeg hij.
"Oh. Ik heb plannen."
- "Ok, geen probleem." zei hij.
Ze keek hem aan.
"Ik bel je wel."
- "Ok."
"Slaap zacht straks."
- "Droom zacht."
Hij stopte aan de nachtwinkel en kocht een fles whisky van het merk dat ook zij graag dronk.
