Lynn

Liefste Lynn,

Het is bijna zo ver! Nog een klein etmaal en we hebben 2013 overleefd. Met wat blutsen en een nieuwe auto, althans. Ofja, ik zeg nieuw... het is eigenlijk net een heel oude auto. Maar dat geeft niet, denk ik. Die oude auto's hebben ook wel iets, toch?

Maar we leven nog. En die blutsen, die vallen wel mee. 't Is nog geen tijd voor een nieuwe carrosserie. En we zijn dan wel nog niet in Australië geraakt, maar dat klote-land zal wel niet meteen weglopen, zeker?

Wat zijn jou plannen volgend jaar? Of heb je er óók geen? Ik weet het niet goed. Misschien nog wat verder doen in Maria vergeten? Oh... en m'n huis verbouwen. Dat is dringend. En minder drinken, misschien? En nog eens op bezoek komen bij jou, natuurlijk! Dat is ook alweer maanden geleden.

We hebben elkaar toch ook wel een beetje op een vreemde manier leren kennen, hé. Toen ik je pa in z'n onderbroek tegen kwam in de badkamer... En je moeder maar gillen, zeg.

Dat het tijd wordt dat het terug lente is; dat zeg ik je. Dat we terug samen in het gras kunnen liggen en daarna samen op mijn oude Suzuki door het landschap kunnen scheuren. Naar de zee, of naar de bergen; jij mag kiezen. Ver van Maria, en van Maaike, en van al die andere vergettertjes. Naar de zon, of naar de sneeuw?

Laat je nog eens wat horen van je?

Liefs,
Daan.

Ontevredenheid

Daar lig je dan, ontevreden aan je lul te rukken. Het meisje in het filmpje neemt een negerlul in haar gat en jij ligt aan je pietje te snokken. Alsof je godverdomme niets anders te doen hebt. Je kwakt je verdorven liefdessap in een zakdoek die je naast het bed smijt en laat je hoofd op het kussen vallen. En je kijkt naar je eigen lelijke smoel in de spiegel die je voor het occasionele meisje naast het bed gezet hebt. En je zucht omdat je niet meteen in slaap kon vallen.

"Hey."
- "Hey."
"Cava?"
- "Cava."
Stilte.
- "En jij?"
"Cava."

Je neemt het hoofdkussen naast je en duwt je dronken neus erin, op zoek naar een glimp van de geur van het meisje wiens kop er gisteren avond op lag.  Je ruikt alleen je eigen zuur-dronken adem en de zoete geur van de sperma op de grond.

"En?"
- "Huh?"
"Hoe was het jaar?"
- "Goh. Kalm."
"Veel gewerkt?"
- "Goh, ja."
"Ik ook."

Geen klote gedaan. Geen klote bereikt. Een heel jaar ben je niet veranderd. Een heel jaar heb je in je bed gelegen, heb je meisjes naar huis gebracht, heb je gedronken en gedroomd en gerukt en gesmoord. Een jaar lang heb je zitten peinzen. Zitten peinzen en piekeren. Peinzen en piekeren over een waarom dat je nooit hebt gesnapt. En je hebt willen roepen. Je hebt willen sterven. Je hebt je kop tegen de muur gegooid en geschreeuwd dat je wou dat het over was.

"Moet je nog wat drinken?"
- "Een cola."
"Ok."

Dan ben je gestopt met schreeuwen. Je bent gestopt met smoren en drinken. Je begon wat minder te piekeren en je vond het allemaal een beetje minder erg. Je voelde jezelf ook minder schuldig. Omdat het er allemaal toch niet zoveel toe deed. Omdat het allemaal zo erg niet was. Omdat je het allemaal al wat bent vergeten.

- "Dank je."
"Santé."
Stilte.

En de mensen kregen gelijk. Het bleek allemaal maar een peulenschil te zijn. Het was maar een meisje. Het maakt niet uit, er waren nog meisjes. Ze zouden wel komen, die meisjes. En trouwens, ze was niet sympathiek en 't moest altijd haar goesting zijn.

- "En jij?"
"Hm?"
- "Ben je gelukkig?"
"Goh..."
- "Ben je nog bang?"
"Soms."
- "Ik ook."

En toch; niet tevreden. Het had allemaal anders moeten zijn. Je kan je nog steeds voorstellen hoe het was om samen met haar te zijn. Je kan je nog voorstellen hoe het allemaal best nog goed had kunnen komen. En 't meisje dat hier gisteren lag, dat was maar een ... tja. Wat was het? Een tijdelijke oplossing misschien?

"Heb je trouwens een nieuw meisje?"
- "Euh, gohja..."
"Ik zag ze op facebook."
- "Oh?"
"Ze zag er leuk uit."
- "Ja."

En je duwt je gezicht dieper in dat kussen, want je wilt haar ruiken. Je wilt haar terug voelen. Je wilt dat ze terug bij je ligt. Je wilt haar strelen en kussen en vingeren en neuken in haar heerlijk-ronde kont. En je wilt haar liefhebben, want dat verdient ze. Je wilt haar beschermen, want dat verdient ze. En je wilt niet liegen. Een leugenaar, dat verdient ze niet. Ze is al zo kwetsbaar... en daarom duw je ze weg.

"Wel... euh."
- "Ja."
Je kijkt naar je horloge.
"Het was leuk je nog eens te zien."
Je kijkt haar aan.
- "Was dat?"
Ze glimlacht.
"Zullen we over een jaar nog eens proberen?"
Je knikt.

Een jaar later is de geur van 't meisje van de tijdelijke oplossing al lang niet meer aanwezig in je kussen. Ze zou de trein nemen om half zes, maar jij staat om kwart na vijf al op het perron. Je weet niet wat je daar staat te doen; je weet enkel dat je haar nog eens wilt ruiken. Dat je haar terug wilt vastnemen. Dat je haar wilt vertellen hoe ze helemaal geen tijdelijke oplossing was. Hoe je jou vergist hebt, en hoe je bent veranderd.

"Hey."
- "Hey."
"Cava?"
- "Cava."
Stilte.
- "En jij?"
"Cava."

Je kijkt in de spiegel naast je bed naar je eigen lelijke kop, tot je het knopje van het nachtlampje vind.