Stalen ros

Dag Stalen Ros,

Weet je het nog, toen we elkaar voor het eerst zagen? Jij was al jaren niet meer buiten geweest; ik had nog nooit op zo'n machien gezeten. Ik bracht je naar je garagist die je helemaal scherp stelde, en daarna reed ik voor het eerst met je naar huis.

Ik moest wel even je zadel laten uithollen, omdat je best wel hoog was (of ik klein?), maar met wat aanpassing van beide kanten konden we het best goed met elkaar vinden.

Je pittige karakter, je oer-degelijke motor, je head-turning looks. En, sinds je dat gat in je uitlaat had laten roesten, kon helemaal niemand je nog negeren. Samen scheurden we langs Vlaamse wegen.

Je kent vast die bocht nog, in Baaigem, waar we elke dag net dat ietsje sneller (en dieper) gingen, tot op het punt dat ik dacht dat we nu toch in die gracht moest belanden. Toch deden we dat niet.

Ik nam je zelfs mee naar Parijs, om daar wat halsbrekende toeren uit te halen. Maar telkens kwamen we veilig thuis, zij het soms een dagje later.

Vaak reden we met z'n twee, maar soms nam je ook nog een derde mee. Je zal er ook vast wel voor wat tussen gezeten hebben dat sommige van die passagiers me ook na de rit vergezelden. Je gedroeg je steeds als een echte bro; bedankt daarvoor!

Soms had je kuren. Toen je alternator kapot ging, in het centrum van Gent, en ik je tevergeefs in gang probeerde lopen... Daar heb ik me nogal eens belachelijk gemaakt, he.

Het spijt me, Ros, dat ik je zo heb laten verloederen de laatste jaren. Het is vast ook een beetje de schuld van m'n nieuwe(re) Mazda MX5 NA. Daarmee kon ik in de regen rijden zonder nat te worden.

Ik had vast moeten ingrijpen toen er mos op je zadel begon te groeien. Ik had je vast beter moeten soigneren. Ik had je misschien in een garage moeten zetten, met laken over je. Maar ik liet je buiten staan.

Vandaag heb ik je verkocht. Vandaag werd je op een remorque geduwd en reed je terug naar Limburg, waar ik je zeven jaar geleden ook oppikte. Hopelijk zorgt je nieuwe eigenaar beter voor je.

Liefste Ros, liefste Suzuki GSX750e van bouwjaar 1982, het ga je goed.

Dat je nog veel kilometers mag koersen.

Met liefde,
Daan

Prutser

"Kom, toe. Drink nog ééntje." Ik zei het omdat de eenzaamheid van m'n eigen bed niet onder ogen wou zien. "'t Is nog vroeg. Ze is vast nog aan het lezen." Mijn tegenkandidaat zat, over het glas gebogen, voor zich uit te staren. "Ge ligt toch zeker niet onder de sloef?"

Jan keek op van het staren.
- "Je snapt het niet, Daan".
"Wat snap ik niet?"
- "Het leven, jong."
Ik dronk een slok gin-tonic.

"Snap jij het leven dan wel, vriend?"
Nu was het Jan die een slok van zijn pils nam.
- "Mijn vrouw praat tenminste nog met mij."

Ik dronk een grote slok gin-tonic.

"Weet je, Jan. Ik kan het misschien gewoon niet aanvaarden."
Jan keek me aan, met glazige ogen.
- "Wat kan je niet aanvaarden?"
"Dat ik een klootzak ben."
Jan knikte.

- "Wil je dan geen klootzak zijn?"
Nog een slok.
"Ik denk het niet."
- "Waarom ben je het dan?"

Ik dacht na. Was ik het wel?
Ik dronk beter nog een slok tonic-gin.

"Wat is een klootzak, Jan?"
Jan dacht na.
- "Een loser." zei Jan.
Ik dacht na. Ik dronk gin.
"Precies." zei ik, kordaat.

We dronken in stilte.

"Weet je, Jan?"
Hij keek me aan.
"Ik heb het gehad."
- "Met wat?"
"Met loser zijn." "Wat ga je er aan doen?"
Ik zuchtte.

"Klootzak worden, zeker?"
Jan schudde zijn hoofd.
- "Dat is nou net het probleem, Daan."
"Wat dan?"
- "Het lijkt soms alsof je een klootzak wilt worden."

Ik schudde mijn hoofd.
"Wat wil je dat ik word, Jan?"
- "Geen klootzak?"

Ik zuchte.
"Ik voel me geen klootzak."

Dit keer schudde Jan zijn hoofd.
- "Wees er dan geen."

"Weet je, Jan?" vroeg ik, "dat is misschien precies wat ik bedoel."
- "Hoezo?"
"Je lijkt er van uit dat ik een klootzak ben."
Jan knikte. - "Dat ben je ook."
"Waarom zou ik dan veranderen?"

Jan keek dom voor zich uit.
- "Om niemand nog langer pijn te doen?"
Ik dronk gin-tonic.
"Doe ik je nu pijn?"
Jan dacht na. - "Niet echt."
"En gisteren?"
- "Ook niet" gaf Jan schoorvoetend toe.
"Waarom noem je me dan een klootzak?"

Jan dronk pils.
- "Tja, vroeger was je toch best een klootzak, niet?"
Ik zuchtte. "Kende je me dan zo goed?"
Jan schudde zijn hoofd.
- "Nee, maar ik denk wel dat je een klootzak was."

Ik dronk gin.
Ik dacht.

"Weet je, Jan?"
Jan zweeg.
"Als ik mijn verleden toch nooit kan inhalen, kan ik me er maar beter naar gedragen."

Jan zuchtte.
- "Weet je, Daan?"
Ik zweeg.
- "Doe gewoon wat je wilt.