(Naar http://www.youtube.com/watch?v=oRO0jQFnLjE)
Moe, ziek, zoekend liep ze diep in 't Wester woud.
't Volk keek, snoof en grief, zag niet wie zij was.
Een oude jas, haar schoenen vuil. Ontdaan van lief en leed.
Haar hart was koud, haar schoenen nat.
Niets waar ze nog naar keek.
Maar wie ben jij, wie ben jij
Dat je neer kijkt op mij.
Ik ben op weg, ik ben op weg,
ik kom er gerust wel.
Ik ben op weg, ik ken mijn weg,
ik kom er gerust wel.