Liefste Lynn,
Het is bijna zo ver! Nog een klein etmaal en we hebben 2013 overleefd. Met wat blutsen en een nieuwe auto, althans. Ofja, ik zeg nieuw... het is eigenlijk net een heel oude auto. Maar dat geeft niet, denk ik. Die oude auto's hebben ook wel iets, toch?
Maar we leven nog. En die blutsen, die vallen wel mee. 't Is nog geen tijd voor een nieuwe carrosserie. En we zijn dan wel nog niet in Australië geraakt, maar dat klote-land zal wel niet meteen weglopen, zeker?
Wat zijn jou plannen volgend jaar? Of heb je er óók geen? Ik weet het niet goed. Misschien nog wat verder doen in Maria vergeten? Oh... en m'n huis verbouwen. Dat is dringend. En minder drinken, misschien? En nog eens op bezoek komen bij jou, natuurlijk! Dat is ook alweer maanden geleden.
We hebben elkaar toch ook wel een beetje op een vreemde manier leren kennen, hé. Toen ik je pa in z'n onderbroek tegen kwam in de badkamer... En je moeder maar gillen, zeg.
Dat het tijd wordt dat het terug lente is; dat zeg ik je. Dat we terug samen in het gras kunnen liggen en daarna samen op mijn oude Suzuki door het landschap kunnen scheuren. Naar de zee, of naar de bergen; jij mag kiezen. Ver van Maria, en van Maaike, en van al die andere vergettertjes. Naar de zon, of naar de sneeuw?
Laat je nog eens wat horen van je?
Liefs,
Daan.