Wil je me even vasthouden? Ik ben namelijk bang. Doodsbang, mag je gerust zeggen. Dat gaat over als je me vasthoudt. Of toch voor eventjes, want als je terug weg gaat dan wordt ik vast weer bang. Maar dan kom je gewoon terug, toch?
Ze had haar hoofd in mijn schoot gelegd terwijl we naar de voetbal zaten te kijken. Hij keek voor haar en zij keek omdat ze niets beters te doen had. Hij dronk wijn en zij had ergens nog een half pintje open staan. Hij geeuwde. Zij draaide haar hoofd zodat ze naar hem kon kijken. Ze glimlachte. Hij glimlachte terug.
Blijf je vannacht bij me? Ik heb het bed al opgemaakt. De lakens zijn proper en ruiken fris. Ik heb ook een extra dekentje klaargelegd, voor als je het koud zou krijgen. Het is immers nog pas maart, het kan nog koud zijn.
Hij legde zijn hand op haar zij en aaide haar rug. Zij sloot haar ogen en genoot van zijn aanraking, maar dat kon hij niet zien. Er scoorde iemand, maar zij reageerde niet.
Ik zal je de hele nacht omarmen en je morgen koffie brengen, als je dat wilt. Nee, we hoeven niet te vrijen. Ik wil gewoon niet alleen zijn, want als ik alleen ben komen de gedachten terug. Dan denk ik weer aan Haar en hoe Zij nu niet meer aan mij denkt.
Hij zat eigenlijk gewoon voor zich uit te staren, terwijl zijn hand langzaam langs haar lijfje ging. Ze spon niet; niet alle meisjes spinnen - dat had hij ondertussen wel geleerd. Sommigen sponnen echter wel, maar naar die meisjes besloot hij niet langer op zoek te gaan.
Toe, blijf. Ik beloof niet meer over Haar te spreken. Ik zal lief zijn voor jou. Ik zal in je oor fluisteren dat alles goed komt en dat ik je graag zie en dat je mijn wereld bent. Ik kan erg overtuigend liegen, liefste; ik heb geoefend.
Ze draaide haar hoofd en keek hem aan. Ze rechte zich op, terwijl ze in zijn ogen bleef kijken. Ze kuste hem zacht. "Ik zie je graag" fluisterde ze. "Ik jou ook" loog hij.
Goeie morgen, wil je koffie?