"Kom, toe. Drink nog ééntje." Ik zei het omdat de eenzaamheid van m'n eigen bed niet onder ogen wou zien. "'t Is nog vroeg. Ze is vast nog aan het lezen." Mijn tegenkandidaat zat, over het glas gebogen, voor zich uit te staren. "Ge ligt toch zeker niet onder de sloef?"
Jan keek op van het staren.
- "Je snapt het niet, Daan".
"Wat snap ik niet?"
- "Het leven, jong."
Ik dronk een slok gin-tonic.
"Snap jij het leven dan wel, vriend?"
Nu was het Jan die een slok van zijn pils nam.
- "Mijn vrouw praat tenminste nog met mij."
Ik dronk een grote slok gin-tonic.
"Weet je, Jan. Ik kan het misschien gewoon niet aanvaarden."
Jan keek me aan, met glazige ogen.
- "Wat kan je niet aanvaarden?"
"Dat ik een klootzak ben."
Jan knikte.
- "Wil je dan geen klootzak zijn?"
Nog een slok.
"Ik denk het niet."
- "Waarom ben je het dan?"
Ik dacht na. Was ik het wel?
Ik dronk beter nog een slok tonic-gin.
"Wat is een klootzak, Jan?"
Jan dacht na.
- "Een loser." zei Jan.
Ik dacht na. Ik dronk gin.
"Precies." zei ik, kordaat.
We dronken in stilte.
"Weet je, Jan?"
Hij keek me aan.
"Ik heb het gehad."
- "Met wat?"
"Met loser zijn." "Wat ga je er aan doen?"
Ik zuchtte.
"Klootzak worden, zeker?"
Jan schudde zijn hoofd.
- "Dat is nou net het probleem, Daan."
"Wat dan?"
- "Het lijkt soms alsof je een klootzak wilt worden."
Ik schudde mijn hoofd.
"Wat wil je dat ik word, Jan?"
- "Geen klootzak?"
Ik zuchte.
"Ik voel me geen klootzak."
Dit keer schudde Jan zijn hoofd.
- "Wees er dan geen."
"Weet je, Jan?" vroeg ik, "dat is misschien precies wat ik bedoel."
- "Hoezo?"
"Je lijkt er van uit dat ik een klootzak ben."
Jan knikte. - "Dat ben je ook."
"Waarom zou ik dan veranderen?"
Jan keek dom voor zich uit.
- "Om niemand nog langer pijn te doen?"
Ik dronk gin-tonic.
"Doe ik je nu pijn?"
Jan dacht na. - "Niet echt."
"En gisteren?"
- "Ook niet" gaf Jan schoorvoetend toe.
"Waarom noem je me dan een klootzak?"
Jan dronk pils.
- "Tja, vroeger was je toch best een klootzak, niet?"
Ik zuchtte. "Kende je me dan zo goed?"
Jan schudde zijn hoofd.
- "Nee, maar ik denk wel dat je een klootzak was."
Ik dronk gin.
Ik dacht.
"Weet je, Jan?"
Jan zweeg.
"Als ik mijn verleden toch nooit kan inhalen, kan ik me er maar beter naar gedragen."
Jan zuchtte.
- "Weet je, Daan?"
Ik zweeg.
- "Doe gewoon wat je wilt.