Het meisje zei me dat ze nu niet samen kon zijn met mij. Ik had "nu" nooit eerder het belangrijkste woord van een zin gevonden. Tot nu. Ze zei immers dat het later wel kon. Het was geen belofte, enkel een relativering van de waarheid. Een verbloeming van de stront die ze me in een zakje gaf. Daarna zei ze vaarwel. De stront had ik nog in mijn handen.
Ik richt mij tot u, mijn lezer. Ik heb dat nog nooit eerder gedaan, maar dit verhaal gaat over jou. Jij daar, die op je bureaustoel naar twitter zit te staren. Heeft u ooit lief gehad? Heeft u ooit De Ware gevonden? Die jongen of dat meisje waarvan je zegt, zonder hem of haar kan ik niet verder? Ik ben haar al tegen gekomen, beste lezer. Ik ben haar al twee keer tegen gekomen. Misschien zelfs drie keer, om Nele niet te kwetsen.
(Ik ga even verder alsof u een man bent. Het geeft niet als u er geen bent, wat ik schrijf geldt voor beide sekses. Het is voor mij enkel eenvoudiger om vanuit mijn eigen beeld te schrijven.)
Wat was het dat u zo aantrok tot dit meisje? Was het de krullen in haar haren, was het de manier waarop ze sprak, met dat plat gents accent van haar? Was het de ruwheid van haar heid, de wonden op haar vingers? De manier waarop ze haar bh langs voor moest vast doen? De manier waarop ze zacht ronkte als je haar streelde?
Ik geloof niet dat het één van die dingen was. Ik wil zelfs verder gaan, ik denk niet dat het om die persoon ging. Het ging om jou. Het ging enkel en alleen om jou.
De basis van verliefdheid is ongetwijfeld het verlangen. En als dat verlangen groot is, dan is je verliefdheid ook groot. Misschien is het dus geen slecht idee om die verliefdheid zo groot mogelijk te maken. Misschien is het niet slecht om de ander zoveel mogelijk drama te bezorgen, zodoende zijn verlangen zo groot mogelijk te krijgen.
Want het is drama; het draait altijd om drama. Ik zou dit meisje niet zoveel missen als ze verdomme niet zo onbereikbaar was geweest. Het gaat altijd zo, je wordt pas echt verliefd als de onbereikbaarheid aantoonbaar is. Als zij jou niet wil. Als zij niet klaar is voor een relatie. Als zij ... een lief heeft.
Wat is de oplossing dan, vraag je? Simpel: neem een lief! Zorg ervoor dat je zelf onbereikbaar bent. Maak de muur tussen jou en haar zo groot als mogelijk. Zeg háár dat het nu niet kan. Zeg háár dat je haar wel graag ziet, maar dat het eenvoudigweg in deze tijdelijke situatie onmogelijk is. Laat het borrelen, die afwijzing, laat het borrelen en ophopen en pijnlijk duidelijk worden. En smijt er nog een hoopje jaloezie bij, tot het geheel ontploft.
De eerlijkheid dient ten alle tijden vermeden te worden. De belangrijkste mensen in mijn leven waren steeds diegene die me het langst aan het lijntje hebben gehouden. De simpele zielen ben ik steeds blijven vermijden.
En, geloof me, beste lezer, ik ben dat zo ongelofelijk beu. Ik had zo graag gehad dat het niet altijd zo'n verdomd spelletje was. Maar het blijft een spelletje, lieve lezer. Het is steeds dat verdomde spelletje van weten hoe je het moet doen. Voorbestemdheid is een leugen.
Mijn naam is Daan en ik heb een lief. Ze is véél mooier dan jou, maar ik wil best eens een koffie gaan drinken met jou. Maar verwacht niets meer, want dat kan nu niet.