Hij besloot dat hij zijn lot "Maaike" zou noemen, dus besloot hij de email naar Maaike te sturen. Ze had er misschien geen boodschap aan, maar hij hoopte toch dat zij het zou begrijpen. Hij wist dat zij dat niet zou doen.
"Ik wil met je vrijen." schreef hij. "Ik wil met je vrijen gedurende de hele nacht en de hele dag, tot ik moe ben." Hij dronk van z'n pint en trok van z'n sigaret. "Daarna wil ik slapen en naast je wakker worden. En dan gaan we ontbijten."
"We zijn te gevoelig, ik en jij." schreef hij verder. "Wij weten hoe het leven in elkaar zit. Wij weten dat we niet weten hoe het leven in elkaar zit. Wij weten dat we verloren zijn, en aanvaarden dat, Maaike." Hij dacht aan Maaike's borsten, aan haar vingers, aan haar foef. Hij wou dat ze bij hem was.
"Maar het gaat over het gemiddelde, Maaike. Zijn we twee dagen gelukkig, dan mogen we één dat ongelukkig zijn. We waren een half jaar gelukkig, dus hebben we het recht om iets minder dan een half jaar ongelukkig te zijn. Zolang het gemiddelde gelukkig is, kunnen wij overleven."
Hij vroeg zich af of hij gemiddeld gelukkig, of ongelukkig was. Hij besloot dat hij vandaag enkel dronken was. Hij vroeg zich af of "dronken" ook "gelukkig" was. Hij miste haar en besloot van niet.
"We kunnen het niet, Maaike" besloot hij. "Wij kunnen dat niet, liefhebben en lief gehebt worden. Als we onszelf niet verliezen, verliezen we de ander. En zo moeten we verder, van top naar dal, telkens verder, op zoek naar hoe het dan eigenlijk wél moet."
"We zullen het nooit vinden, Maaike, want het bestaat niet. Het is beter er maar meteen een eind aan te maken." Hij wou er helemaal geen eind aan maken. "Of we geven op en we besluiten dat we het nooit zullen vinden, en we leggen ons daar bij neer. En we drinken, en we feesten, en we doen alsof het ons niet deert." Hij zuchtte. "... maar dat kunnen we niet."
"Wat blijft ons nog over dan, Maaike; de strop? Neen, de strop is opgeven. De strop betekent dat we losers zijn. Ik kan daarom niet voor de strop kiezen, ik kan enkel voor het leven kiezen. Ik kan enkel kiezen voor het gemiddelde. En hopen dat ik de quota haal."
"Voor elke dag dat ik gelukkig ben, ben ik bereid een halve dag ongelukkig te zijn, Maaike." schreef hij, afsluitend. "Voor elke dag samen met jou kan ik een halve dag zonder jou."
Hij schreef nog "Ik hou van jou". Hij verstuurde de email. Hij wist dat er niets goeds van zou komen, maar dat deerde hem niet. Zijn waarheid was heilig en de quota definitief.