(Ik beloofde elke twitter-vriend die mij #ff'de te belonen met een gedicht. WendyKroy was de eerste. Tevens voorlopig de enige, godverdomme.)
Ze liep door,
Blik op oneindig.
Ze wist waarheen.
Dat had ze gekozen,
besloten en beslist.
Ze kon goed doen
alsof ze 't zeker wist.
Haar ritmische stappen
vormden een lied
dat enkel zij kon horen.
De peuk gooide ze weg.
Het tankstation brandde.
Ze was nog niet verloren.