Dag.
Het was wel leuk, de laatste jaren.
Veel meegemaakt. Veel gevreeën.
Veel filmkes gekeken. En ook wel veel gedronken.
Ja, 't was plezant. Maar ook een beetje zinloos.
Vond jij 't ook niet een beetje zinloos, Maaike?
Ik heb nooit echt geweten hoe het zonder jou moest.
Ik heb wel zo'n beetje geleefd hoor, Maaike.
Ik heb zo'n beetje zitten scharrelen, heb nagedacht over het leven.
Ik heb ook zónder jou veel gevreeën.
Ik heb zelfs vaak met mezelf gevreeën.
Maar... zinloos? Ja.
Zonder jou werd het allemaal erg zinloos.
En 'k heb best wel geprobeerd om je terug te halen, Maaike.
En 'k heb best wel geprobeerd om een nieuwe Maaike te vinden, Maaike.
Maar ik heb nooit erg veel geduld had.
Ik denk dus, Maaike, dat we het hier best afsluiten.
Dat we er hier, als het ware, maar een punt achter zetten.
Want ik sta eigenlijk al te lang met mijn rug aan de verkeerde kant van de muur.
Hij moet hoger, Maaike, die muur.
En er mag niemand meer aan de verkeerde kant staan.
Ik aan de ene, jij langs de andere kant.
Je hoeft niet te huilen, Maaike.
Het is allemaal oké.
Het is altijd allemaal oké.